2008 Matamata - Whakatane

Dag 4 24 november 2008 Van Matamata via Mount Maunganui naar Whakatane

Maandagochtend redelijk op tijd wakker geworden en ontbijt gekregen van Sue Nicholsson, de eigenaresse van de Southern Belle en daarna naar de hoofdstraat gereden om lid te worden van de AA, de Nieuw Zeelandse versie van de ANWB Wegenwacht.  In Nieuw Zeeland ben je persoonlijk lid, ongeacht in welke auto je rijdt. In ons land is eigenlijk de auto verzekerd.  Er moesten toch nog al wat telefoontjes gepleegd worden voordat alles in orde was.  Ik was denk ik de eerste die het ooit in Matamata heeft geregeld.  De meeste doen dit in Nieuw Zeeland zelf.  Als je trouwens een camper huurt van een officieel Nieuw Zeelands verhuurbedrijf dan is alles wel geregeld.  Maar via een particuliere huur kun je beter zelf verzekerd zijn en 80 NZD is omgerekend slechts 32 Euro dus wie wil daar kopzorgen om hebben. 

Maandagmiddag, na afscheid te hebben genomen van mijn gastvrouw, vertrokken uit Matamata en naar de kust gegaan.  Het was in de ochtend al bewolkt en wat dreigend, maar bij vertrek begon het al te regenen en voordat ik goed en wel op weg was regende het pijpenstelen en er was een harde wind.  Ik moest goed opletten met rijden omdat er door de harde regen gewoon minder zicht was en de wegen in dit gebied zijn erg heuvelachtig met veel bochten.  Vlak voor Mount Maunganui las ik de rotonde verkeerd (de bestemming stond er gewoon 2-maal op) waardoor ik voor de tolweg stond, ik wou nog terugrijden, maar er stond al een grote vrachtauto achter mij, dus maar ff uitgelegd aan de dame in het hokje, die mij blijkbaar vertrouwde en de hefboom opende, waarna ik op de tolweg kon keren en er aan de andere kant via die hefboom weer kon terugkeren naar de rotonde en nu de kustweg wel kon nemen (zonder extra kosten).  

Het was ook niet dat ik dat niet wilde betalen, het was gewoon omdat het mij leuker leek om via zo’n bochtige en heuvelachtige kustweg te gaan rijden en te proberen nog wat van het uitzicht te genieten.

Aangekomen bij Mount Maunganui kon ik het mij allemaal nog redelijk goed herinneren.  Er lag een groot cruiseschip aan de kade, buitengaats, waar veel mensen afkwamen voor een bezoek aan het plaatsje.  Even een paar foto’s genomen en toen door naar het strandgedeelte met het prachtige witte zand.

Nu dat was dus deze keer niet het geval, het had al veel geregend en toen ik een 40 meter het strand op was, bij de plek waar de  Webcam  is geïnstalleerd begon het weer te motregenen, waarna ik maar rechtsomkeert heb gemaakt en gauw de camper in ben gesprongen.  

In de altijd gezellige drukke hoofdstraat nog even gestopt en een bakje koffie gedronken en wat ansichten gekocht en daarna Mount Maunganui weer uitgereden en langs de kust op naar Whakatane.   

Na een aantal kilometers ging het al weer fout.  Ik bleef lekker de kustweg volgen; allemaal kapitale bungalows en huizen voor naar Nederlandse begrippen geen geld en opeens stopte de weg.  Dus maar weer gekeerd en even goed op de borden gelet i.p.v. op de kust.  

Bij Whakatane aangekomen, het was even droog, maar nog wel harde wind ben ik naar het Holiday park gaan zoeken.  Ik wist aan de hand van Internet waar ik het moest zoeken en na een kleine 5 minuten door wat straten rijden zag ik een sign dat me de goede kant opwees. 

Even het kantoor binnen gegaan en geboekt voor 1 nacht en toen maar richting haven, waarvan ik al een serie mooie foto’s op Internet en Webshots had gezien.  Nu het zag er door het weer anders uit dan op de foto’s.  De zee was echt ruw en lokte mij ook niet aan.  Bij het kantoor van de reisorganisatie aangeklopt en daar te horen gekregen dat de schipper om 19:30 uur zou beslissen of er gevaren zou worden, maar het zag er niet goed uit.  Daarna eerst maar lekker gedineerd in een restaurant aan het water met uitzicht op de haven en daarna lopend terug naar het boekingskantoor waar ik om half 8 te horen kreeg dat er morgen niet gevaren zou worden wegens te veel zeegang.  Er werd tevens verteld dat dat waarschijnlijk ook voor woensdag zo zou zijn.  Terug naar het Holiday Park en maar vlot gaan slapen.  Die nacht was het werkelijk verschrikkelijk weer, windstoten en vreselijk harde regen.