Dag 7
27 november 2008 Van Porirua via Wellington met ferry naar naar Picton (Zuideiland) |
Vanochtend op een normale tijd opgestaan, lekker gedoucht in het hotelgedeelte van het Aotea Lodge en na het ontbijt nog even een lekkere cappuccino gedronken in het restaurant. Daarna in de campervan gestapt en van Porirua naar Wellington gereden, mooi achter de spits aan, dus de grote drukte was al voorbij en dat rijdt lekker ontspannen. Via de haven de baai van Wellington gerond, wat foto’s vanaf de kade genomen en daarna eerst Mount Victoria beklommen met de auto .. .poeh . .erg steil. Veel huizen hebben een aangebouwde vloer buiten de rosten waar hun auto geparkeerd wordt. Eenmaal boven gekomen heb ik genoten van het uitzicht over Wellington dat er in de zon prachtig bij lag. Het uitzicht is op de baai met haven en het centrum van Wellington en de andere kant op zie je de uitgang van de haven + het vliegveld van Wellington waar elke paar minuten een toestel komt landen en / of vertrekt.
Na een half uurtje toen ik het gekwetter van een na mij aangekomen buslading Koreanen voldoende had gehoord ben ik weer in de camper gestapt, heb deze gekeerd en ben afgedaald naar de haven. Daar heb ik de camper geparkeerd en ik heb daar het Te Papa Museum bekeken. Het Te Papa Museaum is zo ongeveer het Nationale Museum van Nieuw Zeeland met veel informatie over het verleden en de oorspronkelijke Maori bevolking. Vooral de enorme verzameling oude sierraden viel op. Het viel mij een beetje tegen. Het was best wel mooi, maar mijn interesse gebieden kwam ik daar eigenlijk niet tegen. De toegang was gratis, dus dat kon de pret niet drukken en ik kon mijn tweede bakje cappuccino van de dag naar binnen werken.
Daarna heb ik bij het centrum geparkeerd en heb voor 5 dollar (2,20 euro) de Cable Car genomen. Op de voor mij bekende en gemoedelijke manier trekt de Cable Car zich bij de heuvel op en boven gekomen heb ik de views over Wellington en de haven maar weer tot mij genomen. Mezelf even op de foto laten zetten (dit keer Japanners) en zelf weer foto’s genomen. Het begon langzaam een beetje te betrekken, maar gelukkig ging het niet regenen.
Beneden gekomen ben ik gaan winkelen, waarbij ik in vele winkels van alles gepast heb, maar altijd te klein (hoe kan dat nou) er toch in geslaagd mijn eerste NZ-polo van de All Blacks te bemachtigen. Een echt originele in doos met certificaat voor 200 NZD en dat is voor Nieuw Zeelandse begrippen duur. Vervolgens heb ik in de Mac Donalds - die ik al shoppend al een 5-tal malen voorbij was gelopen - gegeten en ben naar de haven gegaan. Daar was ik 1 uur voor vertrek van de ferry zoals dat vereist is.
De Ferry vertrok een 20 minuten later dan gepland. In een stralende zon vertrokken de ferry vanuit Wellington Harbour. Vlak voordat wij vertrokken vertrok ook het grote cruiseschip, de Millennium, dat een 200 meter verder aan de kade had gelegen. Het eerste uur van de overtocht was het cruiseschip steeds zichtbaar. De hele overtocht van 92 km en 3 uren varen kun je in drie gedeelten onderverdelen. Het eerste half uur vaar je nog binnen Wellington Harbour, daarna 1,5 uur door Cook Starit waar het verschrikkelijk kan spoken en daarna nog 1 uur in de Marlborough Sounds. Ik ben de hele reis, op een bakje koffie na aan dek gebleven en heb genoten van de natuur en de oceaan om me heen. Halverwege de tocht werd het bewolkt en koud. De anders zo mooie tocht door de Marlborough Sounds, een schitterend fjordengebied met vele inhammen was nu een koude aangelegenheid maar nog steeds erg mooi.
Door de vertraging bij het vertrek werd er nu in het donker in Picton aangelegd. Picton en Picton Harbour lagen er met al hun lichtjes prachtig bij en na ontscheping ben ik meteen naar het reeds besproken Holiday Park gereden. Dat was niet moeilijk te vinden want het was hetzelfde als 5 jaar geleden het Blue Anchor Holiday Park en dat is echt 1 van de mooiste en best verzorgde Holiday Parks in Nieuw Zeeland. Aangemeld en een plekje gekregen. Ik geloof 2 plekjes dichter bij het toiletgebouw als de vorige keer. Alles klaargemaakt voor de nacht en toen maar gauw gaan slapen. Morgen ga ik kijken of ik deze keer wel de walvissen van nabij kan gaan bekijken en daarna de Alpen in.