2008 Picton - Hanmer Springs

Dag 8 28 november 2008 Van Picton via Kaikoura (Whale Watching) naar Hanmer Springs

Vanochtend was het weer stralend weer en eerst even lekker onder een super douche gestaan en daarna in de zon, buiten aan een picknicktafel gezeten mijn ontbijt genuttigd, genietend van de omgeving, want deze camping ligt tegen een heuvelrug aan die mooi bebost is.  Daarna heb ik alles weer ingepakt en naar Picton Harbour gereden.  Ik heb in de loop van de jaren zoveel foto's van deze schitterende omgeving gezien dat ik daar met dit stralende weer zelf wel even van wilde genieten. 
Daarna ben ik omstreeks 09.00 uur via nog steeds Highway 1 uit Picton vertrokken richting de Oostkust.  Lekker een bakje cappuccino in het centrum van Blenheim gedronken, waar een straatmuzikant op een bijna verlaten plein stond te spelen. 

Bij Wharanui, maar dan heb je er al een kleine 60 km opzitten vanaf Picton kom je dan eindelijk uit bij de Oceaan.  De weg zal verder volledig langs de oceaan gaan, omdat er ook hier al sprake is van de uitlopers van de Kaikoura Range, die hier beginnen met toppen van een 1000 meter en langzaam hoger worden en bij Kaikoura tot 2500 hoogte komen.  Tussen Clarence en Rakautara (een 23 km voor Kaikoura) is het Ohau viewpoint voor zeehonden.  Hier is een rotspartij die direct langs de hoofdweg is gelegen waar meestal een 20 – 40 zeehonden liggen te zonnen of te spelen.  Er weer een kleine 10 minuten genoten van deze dieren en ze even digitaal vereeuwigd. Zo puur natuur is echt veel mooier dan in een dierentuin.

Daarna vlot doorgereden naar Kaikoura want ik had geboekt voor de tocht van 13.15 uur die 13.45 uur zou vertrekken. Ik kon hun boekingskantoor met groot parkeerterrein vlot vinden (staat ook echt goed aangegeven).  Parkeerde de  het gebouw toe en daar stond het alweer "Severe Seasickness warning".  Dus een waarschuwing voor hevige zeeziekte.  Even gevraagd en aan een andere balie verkocht men pillen tegen zeeziekte die je met Gingerbier naar binnen kon en mocht werken.  Ik heb er een pil gekocht, hem met weinig vertrouwen ingenomen en toch maar geboekt.  Lekker buiten op het terras gezeten met uitzicht op de oceaan en een rustige zee, maar ik zat wel aan de baai en 5 jaar terug leek het ook een gladde zee en werd er helemaal niet gevaren.

Om 13:45 kwam de bus voorrijden die ons in een 20 minuten naar de lanceerhaven bracht die aan de andere kant van Kaikoura is gelegen.  Het boekingskantoor met parkeerterrein is precies ten noorden van Kaikoura en de lanceerhaven precies ten zuiden van Kaikoura.  De boten vertrekken namelijk vanuit South Bay, maar omdat dat ook een woongemeenschap is van de Maori is er daar niet genoeg parkeergelegenheid dus wordt men er met bussen heen vervoerd.

Hier zie ik al wel witte koppen op de golven.  De groep werd naar 1 van de aanwezige boten gedirigeerd en daar toegesproken.  Mensen die gevoelig waren voor zeeziekte moesten zich melden en naar voren treden en zouden op een apart plaatsje op de boot komen te zitten. Dus ik maar meteen naar voren gestapt en daardoor kreeg ik op de achterste bank in de kajuit een plaatsje bij het raam.
De boot vertrekt met een vrouwelijke kapitein achter het stuur (op zo'n snelheidscatamaran kun je ook al niet meer van roer spreken) en een vrouwelijk disjockey die aan de hand van een groot LCD-scherm in de catamaran uitleg geeft over het leven van de Sperm Whales.  Ik hoor haar wel praten maar blijf uit het raam kijken zodat ik de heftige bewegingen die steeds weer komen kan opvangen.  Er zijn golven van 5 tot 7 meter waar de boot steeds weer overheen springt.

En daar was de eerste walvis en het was een Sperm Whale met een lengte van 18 meter, volgens de organisatie.  Natuurlijk was het slechter te zien dan normaal door de hoge golven, de walvis verdween elke paar tellen even uit het blikveld.  Regematig zag ik de bekende waterkolom uit het spuitgat opstijgen.  
Ik was nu blij met mijn Canon EOS 450D spiegelreflexcamera die een foto maakt op het moment dat je drukt.  Hierdoor kon ik de door de speaker op de boot aangekondigde duik ook mooi vastleggen (zie compilatie beneden op deze pagina).  Na een 20 minuten kwamen we allemaal weer teug in de kajuit maar toen voelde ik me al niet helemaal lekker meer.  Maar het ging nog net goed.  

Helaas bij het 2e uitstapje ging het wel mis.  Met het varen en stuiteren had ik relatief weinig problemen, maar het stilliggen en dan die enorme bewegingen en dan het ene moment zie je alleen zee en het andere moment alleen de lucht, dat was niet te doen.  Dus maar ff keurig het daarvoor bestemde zakje voorzien van mijn maaginhoud.  De 2e walvis dook binnen 30 seconden dat we er bij waren.  Daarna nog een aantal Hector dolfijnen gezien waarna we teruggingen naar de haven.  Naarmate we dichter bij de haven kwamen werd de zee rustiger en was het avontuur voorbij.  Nu ik heb de walvissen gezien en er geen spijt van gehad, want per slot van rekening eet je 3-maal per dag, dus die maaltijd had ik er wel voor over.

Daarna met de bus terug naar de andere kant van de Peninsula en weer in de campervan gestapt.  Even de tijd genomen om een paar broodjes ter aanvulling van de lege maag te nuttigen en daarna Kaikoura achter me gelaten.  Speurend over het internet, wat ik nog altijd doe, zie ik achteraf dat ik eigenlijk even naar het uitzichtpunt op dat Peninsula had moeten gaan.  Daarvandaan heb je blijkbaar toch wel een heel fraai uitzicht op de baai van Kaikoura.  Maar goed dat heb ik even gemist in de voorbereiding dus ik ging onderweg naar Hanmer Springs aan de rand van de Nieuw Zeelandse Alpen. 

Vanaf Kaikoura rijd ik een 55 km zuidwaarts via Highway 1 naar de afslag naar Waiau.  Vandaar heb je een hele gevarieerde tocht richting de Alpen door een schitterend groene omgeving dat van heuvelachtig (350 meter) langzaam omschakelt naar bergachtig.  De bergen achter Hanmer Springs zitten in de range van 1350 – 1700 meter.  Ik kwam omstreeks 19:30 uur in Hanmer Springs aan via de enige brug over een kloof die toegang geeft tot dit stadje en heb mij ingeboekt op het plaatselijke Top 10 Holiday Park.  Daarna het stadje ingegaan, voor de beroemde baden was ik te laat, dus ben meteen naar een op het oog leuk restaurant gegaan en heb heerlijk buiten gedineerd.  Terug op het Holiday Park bleek de Internet faciliteit te zijn overleden, dus de camper maar opgezocht en meteen gaan slapen.  Morgen ga ik tweemaal dwars door de Alpen, een lange rit maar vast een mooie ervaring.