Dag 9 29 november 2008 Van Hanmer Springs via tweemaal de Alpen en Lewiss Pass naar Arthur's Pass

 

 

Zoals gewoonlijk vroeg wakker met een lekkere zon en een heldere hemel. Douche en ontbijt vlot achter elkaar en omstreeks 9 uur op weg richting Lewiss Pass.  Vanaf het vertrek uit Hanmer Springs zit je al in de Alpen en zijn de wegen bergachtig met veel haarspeldbochten en diepe ravijnen, maar onveranderlijk prachtig.  Bijna op elk Lookout Point gestopt en genoten van de uitzichten op de mooie valleien met hun rivieren met de vele stroomversnellingen en het helder blauwe water.  Er is ook bijna geen verkeer waardoor alle geluiden van de natuur ook goed tot hun recht komen.  Nadat ik Lewiss Pass op 863 meter hoogte gelegen gepasseerd ben wordt de weg snel gemakkelijker en minder stijl en bochtig. 

Ik had in gedachten om bij Maruia Springs een stop te maken om de hot pools te bezoeken, dat de dag daarvoor bij Hanmer Springs vanwege het tijdstip niet door kon gaan, maar een 10 km voor Maruia Springs trof ik op een Lookout Point bij een rivier een stel mensen die vertelden dat er daar mensen gestoken waren door insecten en erg ziek waren geworden.  Toen ik er langs kwam zag ik ook maar 1 auto staan op het parkeerterrein dus ben maar doorgereden met de ramen dicht.

Via Springs Junction op weg naar Reefton waar de weg naar het zuidoosten afbuigt richting Westkust.  Vanaf Reefton zijn de echte bergen ook voorbij en is het meer een heuvelachtig landschap.  Een kilometer of 15 voor de westkust verlaat ik Highway 7 en neem ik de afslag bij Stilwater en ga weer terug richting de Oostkust.  Via de Arnold Valley bereik ik na 22 km Moana aan de oevers van Lake Brunner.  Er zijn hier weinig mensen het is heel dun bevolkt dus de wegen zijn zo goed als verlaten.  Het Zuideiland heeft ongeveer de lengte van Frankrijk en de breedte van Nederland en daar wonen 400.000 mensen en waarvan er zelfs 200.000 in de grootste stad Christchurch wonen.

Voorbij Lake Brunner komt na 31 km de kruising met Highway 73 en ga ik weer richting Alpen en begint de weg weer te stijgen en worden de bergen naast de weg weer tussen de 1400 en 2000 meter.  Veel bergen die aan de Westkant van de Main Divide (de naam voor de Alpenketen die het Zuideiland van noord naar zuid in tweeën deelt) erg groen zijn door de vele regen (stijgingsregens) die hier vallen.  Al vrij vlot komt nu een beroemde overkapping van de weg die er erg spectaculair uitziet en waarbij ook nog eens een kleine waterval via een soort trog over de weg wordt afgevoerd in zicht en je voelt je weer even heel klein in deze wereld.  Een 200 meter voorbij dit portaal is een Lookout Point, vanwaar alles prachtig te zien is.  Natuurlijk hier een flink aantal foto's gemaakt en ook een paar van mij laten maken door andere kijkers.

Terug in de auto reed ik binnen een paar honderd meter het beroemde Otira Viaduct op.  Dit viaduct is in 1999 voltooid en overbrugd de woeste rivier de Otira die vaak buiten haar oevers trad en bracht meteen een einde aan de eindeloze hoeveelheid rotsen die vanaf de bergketens hieromheen voortdurend over de weg rolden.

 

Meteen na het viaduct is een Lookout Point via een steile klim vanwaar ik het indrukwekkende viaduct goed kon bekijken.
Terug in de camper bleek de door mij geplande natuurwandeling zich ook al weer binnen een 500 - 600 meter aan te kondigen. Vanaf een parkeerplaats naast de weg kon ik kiezen uit een 3-tal wandelingen.  Ik koos de kortste de Dawson Creek Walk van ongeveer 45 minuten.  Het was veel klimmen en dalen maar wel mooi, hoewel de weg en de camper eigenlijk bijna nooit uit beeld verdwenen.  In ieder geval konden de knieën vast even wennen aan deze vorm van inspanning die ik nog wel een aantal malen op het programma heb staan.

Daarna de 924 meter hoge Arthur's Pass overgereden en daarna de laatste paar kilometers afdalend afgelegd naar Arthur's Pass, waar ik zonder erg in te hebben alweer uitreed, zo klein is dit plaatsje, dus buiten het plaatsje maar een plekje gezocht om te keren (wat tegenviel door de vele bochten) en weer teruggereden naar Arthur's Pass. Op dat moment had ik een goed zicht op het station van Arthur's Pass waar net op dat moment de beroemde Tranz Alpine Express binnen komt lopen. Deze berolemde trein rijdt van Christchurch dwars door de Alpen naar Greymouth.  Na wat foto's daarvan genomen te hebben maar gezocht naar Arthurs Hotel waarover ik gelezen had dat die een paar campers naast het hotel kon hebben. 

 

 

Bij het Information Centre even gekeken waar het precies was en teruggekomen bij de camper zag ik een stuk of 8 Kea's om de auto's spelen.
Daarna naar het hotel gereden en ik was de 4e en laatste voor die nacht dus boffen.  Nadat ik mezelf had geïnstalleerd ben ik heerlijk gaan eten in het restaurant en daarna nog een mooie tijd achter de Internet PC gekropen tot ze dicht gingen.  Toen ben ik nog naar de verlichte waterval gelopen en heb deze na veel zoeken in het donker (zo verlicht was hij dus niet) gevonden.  Daarna teruggelopen en gaan slapen.

• Vorige
• Volgende